Hoe lang is jouw adem?

Natuurlijk is die niet meetbaar in tijd of met een rekensom, maar dat hoeft ook niet. Ik kan er zelf eerlijk gezegd ook geen heel concreet antwoord op geven, mede omdat ik denk dat het per situatie anders kan zijn. Een onderzoek heb ik niet gedaan maar volgens mij zijn er situaties die je intens raken en bewogen maken, waardoor je het eindeloos kan volhouden. Terwijl situaties die wat abstracter zijn of je minder bezighouden ook eerder weer uit je 'vizier' zullen zijn.

Bedenk voor jezelf eens welk punt of thema eindeloos terug blijft komen in je gebed- en geloofsleven. Is er een wonder waar je op hoopt of een sterk verlangen waarin God iets 'bijzonders' gaat doen? Hoe lang en hoe vaak komt dit terug in je acties, gesprekken en gebeden?

De lange adem van de voorganger in Vushtri

Twee weken geleden waren wij in Kosovo en spraken een van de voorgangers met wie we samen werken. Zijn 'lange adem' raakte ons. Hij ervoer heel duidelijk de opdracht van God om een gemeente te gaan planten in Vushtri, een dorpje twintig minuten ten westen van de hoofdstad Pristina. Er was niets en zelfs niemand met wie hij daar iets van het geloof kon delen. Waar begin je dan?

Hij begon met gebed en het bouwen aan relaties. Wekelijks bezocht hij het dorpje om koffie te drinken, boodschappen te doen en zoveel mogelijk contacten aan te gaan. De openheid om iets te delen over christelijk geloof is er niet. Iedereen is moslim, door de geschiedenis bepaald.

Kerstviering

Maar langzaamaan ontstonden er gesprekjes die wat meer inhoud kregen dan alleen een praatje over het weer of de dag. Na vijf jaar waren er naast de voorganger en zijn gezin nog drie of vier mensen die het geloof durfden en wilden delen. Samen met deze mensen bad de voorganger voor de aanstaande kerstviering en hoe ze dat zouden vieren. Vol geloof spraken ze uit dat ze geloofden in een viering met veertien mensen. Een kerkgebouw was er niet. Dus het zou in een lokale eetgelegenheid gevierd worden. Er moet dus ook gegeten worden, want dat is een zeer belangrijk onderdeel in de cultuur. Hoe dat betaald zou worden voor veertien mensen was de volgende vraag. Maar vol geloof bleef de voorganger bidden om veertien mensen en een oplossing voor de eventuele kosten. En wonder boven wonder er kwamen veertien mensen en voor financiën werd gezorgd...

Vijf jaar lang blijven bidden, zoeken, hopen en geloven zonder zichtbare verandering; dat noem ik een voorbeeld van een lange adem. Zelfs nu dertien jaar verder is de groep van gelovigen nog klein; ongeveer 25 man. Maar het geloof en de volharding is er niet minder om!