De situatie in Libanon is compleet anders dan die in Nederland. Het land heeft al jaren te maken met een enorme economische crisis, scherpe politieke en religieuze tegenstellingen, wanbeleid en grote werkloosheid en armoede. Daarnaast vluchtten sinds de burgeroorlog in buurland Syrië in 2011 begon zeker 1,5 miljoen mensen naar Libanon, onder wie veel kinderen. Daar kwam de explosie in Beiroet in 2020 en de coronacrisis bovenop. Libanon is feitelijk bankroet. Veel jongeren emigreren.

Wat betekent het om als minderheid in een land in crisis in het Midden-Oosten- gemeente van Christus te zijn (volharding/gebed/ missionaire/diaconale presentie). Wat kunnen we over en weer van elkaar leren en hoe kunnen we elkaar aanscherpen en bemoedigen als gemeenten/voorgangers/discipelen van Jezus Christus. Hoe geef je mensen hoop en hoe houd je het zelf vol?

De beste manier om hier antwoord op te krijgen is door het delen van elkaars leven. Door met elkaar op te trekken, samen de Bijbel te bestuderen en met elkaar te bidden, ontstaan ontmoetingen van hart tot hart. Meelopen met elkaar als gemeentepredikant geeft stof tot gesprekken.