“God, als dit is wie U bent, dan wil ik U volgen.”

Leendert en Nelleke: "Ons verblijf in Praag gaat al richting de tien jaar, maar nog nooit hebben we onze naaste collega voorgesteld: Jiří Unger. We ontmoetten hem in 2011, toen de GZB nog moest beslissen over onze aanstelling. Praag was nog niet in beeld. Een vriend stuurde ons een e-mail: ‘Zie op de conferentie van de Europese Evangelische Alliantie contact te leggen met de Tsjechen’.
Een zinloos meervoud, want er was er maar één: Jiří. En hij was constant in besprekingen dus een ontmoeting leek er niet in te zitten. Tot hij naar óns toekwam en we ruim een uur spraken over kerk en missie in Tsjechië. Zo kreeg zendingswerk in Tsjechië voor ons letterlijk een gezicht. Toen de GZB zes weken later voorstelde ons naar Praag uit te zenden, kwam dat niet meer als verrassing. Het is dus hoog tijd voor een interview over zijn persoonlijk leven en visie voor de kerk in Tsjechië."

Jiří Unger werd in 1974 geboren in een niet-gelovige familie. ‘Mijn vader was een niet-praktiserend katholiek. Hij nam me soms met kerst mee naar de mis - in het geheim, want als universiteitsprofessor was hij lid van de communistische partij en mocht hij niet naar de kerk.’

Jiří groeide dus op vrijwel zonder God te kennen. Dit veranderde na de fluwelen revolutie in 1989: ‘Veel mensen werden toen christen,’ vertelt hij, ‘en ik ook toen ik 17 was. Er kwam een dominee kwam langs op school en hij sprak over de Bijbel. Mensen begonnen erin te lezen en kwamen tot geloof. Ze vormden een groep binnen de school en evangeliseerden onder medeleerlingen.’

Zo kwam ook Jiří tot geloof. Hij bezocht onder andere de gebedsbijeenkomsten. ‘Maar door het lezen in de Bijbel kwam ik uiteindelijk tot geloof. Op een ochtend werd ik wakker en bad: “God, als dit is wie U bent, dan wil ik U volgen.”’ En hij bad om vergeving van zijn zonden. ‘Dat was het. Geen grote emotionele gebeurtenissen. Ik geloofde diep in mijn hart dat de Bijbel de waarheid was. Ik heb er daarna nooit meer echt aan getwijfeld.’

Zijn ervaring was anders dan die van vrienden die tot geloof kwamen. ‘Hun ouders raakten in paniek toen wij christen werden. Maar mijn ouders zeiden nooit iets lelijks over het christendom, of het feit dat ik christen was geworden. Mijn vrouw daarentegen kreeg huisarrest. Ze stuurde haar ouders, die op dat moment in het buitenland waren, een brief met de mededeling dat ze tot geloof was gekomen. Haar ouders kwamen hals-over-kop terug om het haar uit het hoofd te praten. Ze mocht niet meer naar de kerk en jeugdvereniging.’

Niettemin werden Jiří en zijn vrouw op dezelfde dag gedoopt en begonnen ze hun relatie.

Studentenwerk

Jiří studeerde godsdienstwetenschappen en sociologie. In deze tijd raakt hij betrokken bij christelijk studentenwerk. Hij kreeg op die manier een groot netwerk onder de verschillende kerkelijke richtingen.

Toen de Tsjechische Evangelische Alliantie naar een nieuwe directeur zocht, was Jiří een voor de hand liggende keuze, vanwege alle contacten die hij had opgedaan tijdens zijn werk onder studenten. ‘Ik vond het een mooie uitdaging zo kort na de Val van de Muur. In die tijd werden kerken voor het eerst blootgesteld aan invloeden uit het buitenland. Omdat ik goed in talen was had ik toegang tot mensen en middelen in het buitenland. Ik zag het als mijn roeping om die brug te slaan, en zo christelijke leiders te steunen.’ Dat waren er aanvankelijk niet veel, maar hun werk is van groot belang. ‘Pavel Raus, bijvoorbeeld, wendde zijn invloed aan voor het publiceren van christelijke boeken.’

Jiří zag dat zo een zekere achterstand die op deze manier kon worden ingelopen, rond theologische ontwikkeling en rond de bezinning op ideeën en ideologieën. ‘Deze generatie leiders is uniek. Het zijn vaderfiguren geworden, zonder steun van buitenaf. Maar dat betekent ook dat ze niet geleerd hebben om in de volgende generatie leiders te investeren. Dit is één van de grootste uitdagingen voor nu.’

Netwerken

Een van de belangrijkste taken die Jiří met de Evangelische Alliantie verricht is het bijeenbrengen van christenen in bepaalde beroepsgroepen, zowel binnen als buiten de kerk. Bijvoorbeeld het juristennetwerk en het lerarennetwerk. ‘Er waren wel christelijke advocaten, en christelijke docenten in scholen, maar geen doordenking van wat het betekent om christen te zijn op die plekken. Dat hebben we ook gedaan met medici, militaire en politieagenten.’ De vraag is: op welke manier beïnvloedt het geloof hun functioneren en de keuzes die ze maken. Om dat in een breder perspectief te plaatsen, legde Jiří ook contact met vergelijkbare netwerken in het buitenland. ‘Deze netwerken zijn bedoeld om elkaar aan te moedigen en te steunen het geloof. Maar ook stimuleren ze de jongere generatie die nu nog studeert’.

Het mooiste voorbeeld is misschien wel het lerarennetwerk. Inmiddels zijn er honderden docenten bij aangesloten. ‘Het netwerk organiseert Daniel-weekenden en andere bijeenkomsten. Veel onderwijzers verliezen hun passie in het werk en raken burn-out. Maar op deze weekends groeien ze in een visie voor onderwijs die gebaseerd is op het Evangelie. Daarnaast worden ze getraind om het vak ethiek te doceren op Tsjechische scholen.’ Hiermee hebben ze een enorm bereik onder Tsjechische scholieren met onder meer preventieprogramma’s.

Leendert en Nelleke Wolters wonen met hun kinderen in Tsjechië. Lees hier meer over hun werk en drijfveer.