Kariba

We zijn in het noorden bij de Karibadam op de grens met Zambia. Met het enorme stuwmeer de grootste kunstmatige dam van Afrika. De olifanten lopen vrij door het dorp. Hier hebben we morgen in de lokale Hervormde Kerk een diploma-uitreiking van Veritas, de bijbeluitlegcursus waarvoor we trainers opleiden.

Bij de bar aangekomen, worden we aangesproken door een luidruchtig groepje: “Vieren jullie ook St. Patrick?” Na onze verbaasde reactie legt een vriendelijke man uit dat hij op een katholieke missieschool, gerund door Schotten, heeft gezeten. Er gaat een lampje branden: Patrick, die vanuit Schotland het Goede Nieuws in Ierland bracht.

De man heet Tafara. Zimbabwaan, op bezoek vanuit Toronto waar het gras groener is. Goed opgeleid en succesvol. Zijn vader is veteraan van de vrijheidsstrijd tegen de Engelse regering. Zijn moeder en zus zijn devoot christen. Tafara hangt het voorchristelijke geloof aan, zoals zovelen in Zimbabwe - binnen en buiten de kerk.

Mwari
Het gesprek komt op Mwari, de naam voor God in het Shona. Die werd al gebruikt voor de monotheïstische, afstandelijke maar almachtige god die de Afrikanen vanouds dienen. De naam Mwari zijn de christenen ook gaan gebruiken.

Volgens Tafara is zijn Mwari dezelfde God als die van de Bijbel. Hij begrijpt niet dat de zending en kolonialisme Afrikanen hun Mwari-religie hebben afgenomen. De spirituele bemiddelaars tussen Mwari en mensen boden zoveel tegenstand dankzij bovennatuurlijke krachten, dat ze door de Engelsen uitgeschakeld werden.

Rechtvaardig
Tafara beweert dat Mwari ook direct benaderd kan worden. “Mwari is niet zo streng”. We vertellen over Jezus die wij nodig hebben om tot God te komen – omdat God ook rechtvaardig is en vraagt dat we Zijn geboden volmaakt houden. Is zijn Mwari dan toch een andere god? Of is het “de onbekende God” van Athene? bedenk ik me later.

Waarheid
Tafara gelooft niet in Jezus. Toch vindt hij de Bijbel een geweldig boek. Hij leest elke dag een hoofdstuk. Ik ‘waarschuw’ hem: de Geest kan zomaar door het Woord in zijn hart gaan werken. Wonderlijk genoeg lijkt hem dat geweldig. “Uiteindelijk ben ik op zoek naar de waarheid”.

We lopen terug, verwonderd. In mijn eentje had ik dit gesprek nooit gehad. Dat hoort niet in de cultuur.

We bidden voor hem en danken God voor deze bijzondere ontmoeting.