Ontmoet Pavel Plchot

Een verstokte communist
In 1989, een paar maanden voor de Fluwelen Revolutie, begon hij aan zijn studie wis- en natuurkunde in Praag en toen kwam hij in aanraking met andere ideeën. Pavel, nog immer de actieve persoon die hij vroeger ook was, begon te helpen om de Revolutie van de grond te krijgen, verspreidde posters met wat er was gebeurd in Praag en kwam zo weer terug in Vrchlabí.De hoofdonderwijzer, een verstokte communist, verwachtte dat Pavel het officiële verhaal zou bevestigen, namelijk dat dronken studenten problemen hadden veroorzaakt. In plaats daarvan kwam hij met het echte verhaal, dat studenten in elkaar waren geslagen door de politie en hielp hij de protesten daar te organiseren. Hij, als achttienjarige, moest het leiden. De ouderen waren allemaal bang. Bang dat het net zo zou aflopen als in 1968, toen na een korte periode van vrijheid de communisten weer stevig in het zadel kwamen. “Het leek alsof ik in een droom leefde”, vertelt Pavel. ”We hingen de posters met eisen op. Politieke gevangen vrijlaten, een onderzoek naar de gebeurtenissen op 17 november bijvoorbeeld. Ik herinner me dat ik die posters ophing en tegelijk niet geloofde dat het zou gebeuren. Maar anderhalve maand later was Vaclav Havel president. Een revolutie zonder bloedvergieten. Ik was nog geen christen, maar ik vond het een wonder.”

Toen volgde er een klap voor de actieve Pavel. “Ik was niet voorbereid op de vrijheid. Ineens kon ik alles doen wat ik wilde. Maar wat moest ik doen? Wat moet ik met mijn leven?” Hij werd depressief en niemand met wie hij erover praatte begreep hem. Hij was gezond en vrij. Iemand adviseerde hem om eens naar de kerk te gaan. Maar dat wilde hij niet. De kerk is voor mensen die niet weten wat ze moeten met hun leven. “Maar toen begreep ik het: ik was een van hen.” Hij bezocht de kerk, maar zijn vrienden zeiden dat hij beter niet meer kon gaan. Hij zag er nog erger uit dan daarvoor. “Dat kwam doordat ik wel hoorde wat er in de kerk gezegd werd. Maar ik begreep het niet. Ik ervoer dat er wat mis was met de wereld.

Uit de duisternis
De christenen zeiden: ja dat klopt er is iets mis met de wereld. Tegelijkertijd spraken ze over Jezus, geloof en wedergeboorte. Het enige dat ik begreep was dat ik in de duisternis was en dat zij zeiden dat er ergens licht was.” Wat moest hij doen? God ontmoeten, zeiden ze in de kerk. Op 23 februari 1991 ontmoet hij God voor het eerst. Hij was alleen en eenzaam in zijn kamer en begon te spreken, in een lege ruimte, maar hij wist dat er Iemand bij hem was en naar hem luisterde. Hij vertelt het zijn vriend Tomáš de volgende dag: ”Ik heb denk ik met deze God gesproken.” Het was een beslissend moment voor hem en hij begon de bijbel te lezen. “Als dit allemaal waar is, dan wil ik mijn leven daarvoor geven.” In augustus 1991 begon hij te studeren aan het seminarie. Na drie jaar werd hij als predikant bevestigd in een kleine gemeente. Hierop terugkijkend, noemt hij het ‘bizar’. Hij was nog zo jong in het geloof. En dan al dominee worden. Maar de Heere God zegende Pavel en zijn werk in Benátky, rijkelijk.

Terugkijkend, ziet hij Gods hand in dit alles. De ervaring die hij opdeed in zijn eerste gemeente, en de dingen die hij er meemaakte, zijn van onschatbare waarde voor het werk dat hij nu doet. Pavel is nu namelijk leider van Cesta Obnovy, de beweging die kerken wil helpen om hun roeping voor de wereld opnieuw te verstaan en gemeentes meeneemt in een proces van vernieuwing en versterking.

We interviewden hem ook over zijn visie op dat project: klik hier!