GZB-Experience VITA-Albanië | 2 - 2025

Maandag 22 september 

VANUIT TIRANA

Een dag vol Bijbels onderwijs

We zijn de week gelijk goed gestart met een druk en strak programma. Om 10.00 uur waren we uitgenodigd bij de interkerkelijke Bijbelschool ISDL waar Jona docent is. Het is een gebouw met verschillende lokalen en een grote college ruimte. Hier worden s’ zondags de erediensten gehouden. Een jaar na de oprichting van de kerk, 25 jaar geleden, ontstond het verlangen om mensen te gaan scholen in theologie. Het is belangrijk dat er christenen vanuit de eigen bevolking opgeleid en toegerust worden voor kerkleiderschap. Zij kennen de cultuur en geschiedenis van de mensen wat tot makkelijker contact leidt. De studenten volgen de opleiding van 3 jaar naast hun normale baan wat erg intensief is. Het vuur van de liefde voor Zijn dienst is groot en merkbaar ze stellen hun leven in dienst van God. En getuigen ervan geleid te worden door de Heilige Geest. De grondslag van de kerk is een groot verschil met onze ‘lang gevestigde’ kerken in Nederland en ons christelijke geloof. We zongen de drie leidinggevenden een mooi (zegen)lied toe (Great is thy faithfulness). Na wat gedronken te hebben en een rondleiding namen we afscheid. We reden een stukje met de VW bus naar de volgende ontmoeting… de GPS navigeerde ons dwars door de stad, en na veel hobbels en keien hield de straat er ineens mee op… toen maar weer achteruit. Rijden in Albanië is echt meer dan een uitdaging.!! Een bus met buitenlandse vrouwen maakt een hoop getoeter los. Gelukkig kwamen we goed aan . Vanmiddag hebben we gezien hoe Eri werkzaam is als basisschool docent. Dit is een prive school met een christelijke identiteit, wel zijn alle kinderen welkom, ongeacht hun achtergrond, wel wordt van de ouders respect voor de christelijke uitgangspunten verwacht en wordt er een kleine bijdrage voor het onderwijs gevraagd. We zagen klasjes van 10 a 13 kinderen met een totaal aantal leerlingen van 96. Bijzonder is dat de kinderen hier ontbijt en (warme) lunch krijgen, iets wat ze thuis niet altijd krijgen…. We voelden de warme en veilige sfeer waarin de kinderen les krijgen, mooi om te zien.

Vanmiddag zijn we als groep opgesplitst en zijn we boodschappen gaan doen. We hebben 60 voedselpakketten voorbereid om morgen te gaan uitdelen onder de allerarmsten in de (Roma)wijk waar Fitije werkzaam is. Na een kopje koffie hadden we nogmaals een zeer ‘enerverende’ terugrit naar House of Hope’ (45 min over 12 km met veel file) Een heerlijke afhaalservice met o.a. baklava als toetje getipt gekregen van de hier bekende dames. Vanavond een spelletje gedaan, gepraat, gelachen, gezongen, en gebeden. Wat hebben we het fijn met elkaar en wat is God goed voor ons!

door de Urker vrouwen vanuit Tirana

Dinsdag 23 september

Een dag die je raakt, maar ook een dag die vol was van dankbaarheid.

Vanmorgen begonnen we met een heerlijk ontbijt om half acht, waarna we om half negen met de bussen vertrokken richting de wijk van Fitije. Dertig pakketten werden in het schuurtje van de kerk gezet om later te verdelen. De andere dertig pakketten werden over drie groepjes Nederlandse vrouwen verdeeld om in de arme wijken uit te delen.

Voedselpakketten uitdelen in de arme wijken

Wij, als groepje uit Urk, gingen samen met Fitije op pad naar de armste wijken van Tirana. Je mag gerust zeggen op de vuilnisbelt van Tirana. Het is voor ons een ongelofelijke ervaring die we moeilijk onder woorden kunnen brengen. We kwamen als eerste bij Fida, een moeder met drie zoontjes. Haar man zoekt oud ijzer om te verkopen, wat eigenlijk heel veel mannen hier doen om iets te verdienen. Zij leven daar in een vierkant kamertje, de muren zijn van kleden, het dak van tentdoek en er staan banken waar ze op leven en op slapen. De verhalen zijn schrijnend en er is geen uitweg uit deze armoede, kinderen kunnen niet naar school, leren geen lezen en lopen op blote voeten op de vuilnis die overal verspreid ligt.

Wat ons erg aangreep was de uitzichtloze situaties, ze weten dat er geen uitweg is en dat maakt het zo moeilijk. Wel zijn ze blij dat er vrouwen kwamen om ze te bemoedigen, we gingen met deze vaak jonge vrouwen in gebed. Vele verhalen, vol van verdriet en wanhoop. Een oma die haar kleinkind opvoed omdat haar dochter het kind achter heeft gelaten in het ziekenhuis, Een opa met zoon en kleinkinderen waarvan een meisje met een jongen wilde trouwen die drugsverslaafd is. We kwamen bij een gezinnetje, jonge knappe vrouw, Alexandria, ze had vier kinderen en was sinds vier maanden toch geloof gekomen. Fitije komt drie keer per week daar om uit de Bijbel te vertellen, 20 vrouwen komen dan samen in een kleine ruimte. Er was een jongetje Diamand, hij week niet van onze zijde en vertelde alle namen van de kinderen in dit kamp.

Evangelisatie op de naschoolse opvang

Het rijden in Tirana is echt een sport, het parkeren helemaal, na een tijdje rondgereden te hebben en een plekje gevonden te hebben, kom je terug en dan zit er een boete op je auto, waarom? Dat blijft een vraag. In de middag reden we naar een naschoolse opvang waar Eri werkte, we maakten een kinderprogramma mee van christenen uit Duitsland die op een leuke manier het Evangelie brachten.

Je merkte wel dat alle vrouwen vol waren van de ontmoetingen van die ochtend.

Bezoek van de vrouwen met hun families.

De verschillende groepjes gingen ieder naar de Albanese vrouwen die ze goed kenden, vanuit het bezoek aan Nederland. Wat werden we allemaal goed ontvangen, families kwamen bij elkaar om met ons de maaltijd te nuttigen, de tafel was met overdaad gevuld, dat is echt een gewoonte van daar. De gesprekken komen, ze geven hun getuigenis en verwachten dat ook van ons. Je voelt de liefde van deze mensen tot God en tot hun naaste, wij voelden dat God erbij was, de avond eindigde met een lach en een traan. We zongen samen een Albanees lied waarna we afscheid namen.

Hartelijke groet uit Tirana

Maandag 22 september

VANUIT LÜSHNJE

Deel je leven, deel je geloof

Vandaag begonnen we de dag in Albanië rustig. Vanuit de Albanezen heerst er enige angst dat we te vermoeid raken, dus hebben we een ochtendje gespendeerd op het strand en in de zee. Ook daar kun je mooie gesprekken hebben! En een beetje rust om alle indrukken te verwerken is zeker ook niet onbelangrijk.

In de middag hebben Annelize en Marieke van de Tirana groep een training gegeven aan de kinderleiders. Ze hebben het gehad over problemen waar tegenaan gelopen wordt bij het kinderwerk. Mooi om te zien hoe de Albanese vrouwen hierover in gesprek wilden gaan en tips wilden ontvangen. Een deel van de Schoonrewoerders deelden wat tekeningen uit aan de Albanese kinderen en speelden spellen met hen, waarbij ons uithoudingsvermogen ook weer even op de proef werd gesteld.

We raakten in gesprek met een Albanese vrouw, zij vertelde ons veel over haar geloof. En allen werden we er door geraakt. Toen ze 18 was, net na de val van het communisme, hoorde ze een zendingswerker in het centrum praten over Jezus. Ze is nadien naar een kerkdienst geweest, waar ze zo door God werd geraakt, dat ze haar leven radicaal heeft omgegooid. In plaats van leven voor haar zelf, leeft ze nu voor God 🙏🏻.

Ze geeft aan dat ze merkt dat het lastig is op God te blijven vertrouwen als alles voor de wind gaat, maar zodra er moeilijkheden in je leven zijn, wordt je eraan herinnerd dat je God nodig hebt. Daarnaast wil ze ook echt waarschuwen dat de duivel op de loer ligt om alles kapot te maken. Zelf zegt ze daar over dat ze echt niet van plan is dat te laten gebeuren!

Waar ze op haar werk niet over haar geloof mag spreken, probeert ze dit in haar privé leven wel te doen. Zo vroeg ze een collega buiten werktijd om, waarom ze altijd zo terneergeslagen is. De vrouw vertelde dat ze nergens gelukkig om kan zijn, en dat een vriendin met jonge kinderen kanker heeft. De vrouw vroeg of ze voor haar mocht bidden, op dat moment verdwenen haar angsten, en de vrouw met kanker is zelfs genezen.

Wat maakt het verhaal van deze vrouw weer duidelijk hoe belangrijk zending is. Maar ook hoe goed het is om te delen wat je van God merkt in je eigen leven. Daar kunnen we in Nederland nog wel wat van leren.

Na deze mooie ontmoetingen hebben we de dag afgesloten met eten in de buitenlucht. We vroegen Oljana wat typische Albanese gerechtjes te bestellen. Dit stelde ons voor een uitdaging (voor de een wat groter dan voor de ander, kikker stond namelijk ook op het menu…) 

Hartelijk groet uit Lushnjë!

Dinsdag 23 september

Trouw in het geloof

Vanmorgen mochten we naar de kerk in Bitaj om getuigenissen te delen en Bijbelstudie te geven. Elke week hebben de vrouwen Bijbelstudie. Onderweg werd er vanuit de kerkbus door de dominee getoeterd naar de mensen om aan te geven dat ze straks opgehaald werden. De mensen zijn soms oud of niet goed ter been. Ze worden opgehaald met de kerkbus, zodat ze toch aanwezig kunnen zijn bij de Bijbelstudie of kerkdienst🙏🏻.

De kerk is in het afgelegen dorpje Bitaj 15 jaar geleden gestart. Veel inwoners waren nog nooit buiten Bitaj geweest. Beetje bij beetje werd vorm gegeven aan wat nu een levende gemeente is. Begonnen werd met het bouwen van een huis voor een weduwe. Daar werd Bijbelstudie gehouden. Uiteindelijk werd ook een kerk gebouwd. Daar kwamen ze samen. Ze gaven vaak voedselpakketten. Dit had helaas een nadelig gevolg... de mensen hadden geen noodzaak meer om te gaan werken. Dit moest anders. Elk gezin kreeg een koe! Dit was de ‘fabriek van het huis’. De koe werd gebruikt voor melk, yoghurt, kaas en hun kalveren. De koe zorgde ervoor dat men zelf moest gaan werken. De koe moest onderhouden worden en had ook voer nodig. Nadien zijn er ook bijen, olijfbomen en ploegmachines gegeven. Op deze manier ging het dorpje economisch vooruit. Maar ook het sociale contact werd beter. Onderlinge ruzies werden opgelost. Door het werk kunnen mensen niet altijd naar de kerk komen. Wel zijn ze trouw in het geloof en vertrouwen ze op God.

Momenteel worden mensen uit de gemeente in Bitaj ook voor discipelschap opgeleid. Daarnaast gaf de pastor aan dat  een gemeentelid afgelopen week ook direct aan de slag ging met het in praktijk brengen van de overdenking. Ze is de omgeving gaan opknappen door het onkruid weg te halen.

Tijdens onze getuigenissen en met de Bijbelstudie werd er enthousiast meegedaan. Sommigen kunnen niet schrijven of lezen, maar ze werden geholpen door elkaar. Wat een mooie gemeente!

De voedselpakketten mochten we deze morgen uitdelen aan de vrouwen van de gemeente in Bitaj. Wat werd dit hartelijk in ontvangst genomen! Er werden nog kaarten bijgegeven met groeten van de gemeenteleden en schoolkinderen uit Schoonrewoerd.

Zonnige groet uit Lushnjë