Ik geloof, ik deel | Jongerenreis Albanië | Blog 3

Dinsdag 29 april
Lees het reisverslag en bekijk de vlog!

Reisverslag | Albanië – Dag 4: Helpen, hopen en genieten van Gods schepping

‘Wat hebben we vandaag veel om voor te danken!’
Die woorden werden uitgesproken tijdens het kringgebed op het strand, en vatten deze indrukwekkende dag eigenlijk perfect samen.

We begonnen de dag vroeg. De groep werd in tweeën gesplitst om op bezoek te gaan bij twee gezinnen die hulp goed konden gebruiken. Een deel ging naar een blinde man met drie jonge kinderen. Eerder hadden we al geholpen om zijn huis op te knappen, vandaag konden we daarmee verdergaan: schoonmaken, schilderen, opruimen. Voor ons misschien simpele handelingen, maar voor deze familie een groot geschenk. De dankbaarheid was voelbaar.

De andere helft van de groep ging aan de slag bij een ouder echtpaar, waarvan de man maar één hand heeft. Er was rookschade in huis, de muren waren zwart uitgeslagen. Met schuurpapier en verfkwast hebben we urenlang gewerkt om hun huis weer een stukje leefbaarder te maken. De glinstering in hun ogen toen ze het resultaat zagen, deed veel.

Tegelijkertijd werden we geraakt door de verhalen. Verhalen over verlies, armoede en uitzichtloosheid. ‘Hoe houd je perspectief als je niets kunt zien en geen werk hebt?’ vroeg één van de jongeren zich hardop af. De kerk hoopt dat de praktische hulp die geboden wordt, ook deuren opent voor het Evangelie – dat er weer hoop komt in levens waar zoveel gebrokenheid is.

We zagen vandaag opnieuw hoeveel er nodig is in dit land. In een gesprek hoorden we dat het niet lang geleden is dat mensen dagenlang zonder stromend water zaten. Drinkwater komt hier nog steeds uit bronnen, en kraanwater is niet geschikt om te drinken. We zagen jonge kinderen op straat spullen verkopen om hun gezin te helpen rondkomen. Het dringt tot ons door hoe bevoorrecht we zelf zijn – en hoeveel we mogen geven.

Na het harde werken was het tijd voor ontspanning. We reden naar het strand en genoten met elkaar van zwemmen, volleyballen en gewoon even niets hoeven. Tijdens de zonsondergang hielden we een prachtige Bijbelstudie aan zee. De hemel kleurde oranje, de golven ruisden op de achtergrond, en we stonden stil bij de schoonheid van Gods schepping én bij wat Hij aan het doen is – in Albanië én in ons eigen leven.

We kwamen pas rond tien uur 's avonds thuis. Daar stond een warme Albanese maaltijd voor ons klaar, liefdevol bereid door de ouders van onze gastgevers Bledi en Rahel. We kijken dankbaar terug op een dag waarin we mochten uitdelen, ontvangen én bemoedigd werden in ons geloof.

Morgen weer een nieuwe dag. En wie weet… wat God nog meer gaat doen.