Burgerschap oefenen in Franse context

Twaalf leerlingen en drie docenten van de reformatorische scholengemeenschap Gomarus in Gorinchem deden de afgelopen dagen de protestantse Unepref-gemeente van Aix en Provence aan in het kader van burgerschap en internationalisering. Logerend bij diverse gezinnen van de protestantse kerk gingen ze kopje onder in de Franse cultuur. En via een gevarieerd programma kregen ze de kans hun Franse taal te praktiseren, ontdekten ze de mooie Provence, kwamen ze in contact met een diversiteit van Franse christenen met een missie, inspireerden ze elkaar en hebben ze concreet hun tijd en handen ingezet voor de kwetsbare ander. Voor zowel de jongelui als de Fransen werd het een onvergetelijke week met impact. Anna (15): ,,Het leek me wel spannend om in een gastgezin te gaan slapen en om zoveel te moeten communiceren in het Frans. Maar dat is me alles meegevallen.”

Geloofsverbondenheid

Op zondag vulden ze als groep een groot deel van de kerkbanken in de kerk van Aix die qua gebouw en gemeenteleden zoveel kleiner is dan de gemiddelde kerk van de aanwezige leerlingen. Hun participatie in de protestantse kerkdienst door het zingen van enkele liederen in het Nederlands en het Frans zorgt voor geloofsverbondenheid. Het samen avondmaal-vieren (ook al konden de leerlingen nog niet zelf actief meedoen omdat ze nog geen belijdenis hebben gedaan) maakte het met elkaar wereldkerk zijn concreet. „De kerkdienst ging niet zoals ik gewend ben thuis, maar ik vond het juist mooi om te zien dat het ook anders kan”, zei Anna. ,,Ik leerde open te staan voor een andere cultuur. Ik vond het mooi de verbondenheid te voelen tussen ons, Nederlandse christenen en de ander als Franse christenen. De openheid, vooral over het geloof, vond ik zo mooi.”

Goede gesprekken

Na de kerkdienst was er een ontmoeting met de gemeente waarbij de jongeren genoten van een heerlijk Frans buffet en gingen ze via gesprekskaartjes daadwerkelijk in gesprek met de Franse ander. Na de maaltijd namen de gemeenteleden ons mee naar hun geliefde imposante berg Sainte Victoire, een uitgestrekt kalksteenmassief, en deelden zo hun prachtige omgeving. Een mooie zondag van samen kerk zijn. Anne Wil (14): ,,Als ik terug denk komen ook snel de goede gesprekken in m’n hoofd, daar heb ik echt veel aan gehad. Wat mij het meeste is bijgebleven is de kerkdienst en de prachtige wandeling op zondagmiddag.”
Gedurende hun verblijf stond iedere morgen een hoofdstuk uit het Bijbelboek Daniël centraal dat werd uitgelegd door een Franse predikant, ouderling of missionair werker. En hij bracht zo de leerlingen in contact met diverse werkers binnen de Franse Unepref-kerk. Zo ontmoetten we de predikant van Marseille in z’n kleine kerkgebouw midden in een immens grote stad; genoten we van het grootste Marseille met haar Notre Dame de La Garde, de katholieke basiliek die als een wachter hoog boven de stad uitrijst en ontdekten de leerlingen hoe katholieke christenen vorm geven aan hun geloof. De dag werd afgesloten met een duik in het verfrissende water van de Middellandse Zee en het eten van een heerlijke pizza bij zonsondergang.

Verzorgingstehuis

Dinsdagmiddag werd een onvergetelijke middag in het verzorgingstehuis van Roger Duquesnes. Zo’n 35 bewoners werden naar de recreatiezaal gereden waar de Nederlandse groep de animatie verzorgde door onder meer het zingen van het Nederlandse volkslied en het vertellen over Koningsdag. Vervolgens nam iedere jongere een oudere mee naar buiten en trok daar persoonlijk mee op door een spelletje te doen, een wandeling te maken of zomaar naast elkaar te zitten om even samen te zijn. Mooi te zien hoe jongeren gemotiveerd en met compassie er voor de hulpbehoevende oudere zijn en ze letterlijk ‘leven’ gaven aan de levenstijd van deze mensen voor wie leven kwetsbaar is geworden en gelimiteerd in tijd. De vijftienjarige Jocelyn zei: ,,Zo mooi om aan het einde van de middag de blije blikken op de gezichten van de bejaarden te zien.” Na hun bezoek schreef Sylvie, de pastoraal medewerker met wie we deze middag organiseerden: ‘De bewoners hielden de hele week de goede moed erin dankzij de openheid en het getuigenis van de Nederlandse jongeren. Ze toonden veel empathie en deelden de liefde die God in ons hart legt uit en deden veel moeite om in het Frans te spreken.’

Verbinding

De aanwezigheid van zo’n gemotiveerde groep jongelui biedt mij als zendeling volop mogelijkheden om mensen van zowel de lokale kerk als in m’n wijk met elkaar te verbinden. Zo hebben ze op de laatste dag kennisgemaakt met de wijk waarin ik woon. De mensen van het buurtbankje hadden spontaan een heerlijk goûter georganiseerd voor de jongelui in het buurtparkje met frisdrank en zelfgebakken crêpes. Dat werd goed ontvangen en al vrij snel waren de jongeren met de Fransen in gesprek. Een ontmoeting die nog lang nagalmt in mijn wijk. Mooi te zien hoe leerlingen in zo’n week vol ontmoetingen veel leren en met andere ogen leren kijken naar de wereld om zich heen. Ze leren ook veel over zichzelf. Ze ontdekken waar ze goed in zijn, wat ze leuk vinden wat hen mogelijk kan helpen bij het kiezen van een vervolgopleiding. Maar ook biedt het samen optrekken in zo’n week ruimte en veiligheid om geloofsvragen en -twijfel bespreekbaar te maken. Of zoals Anna (15) zegt: ,,Ik leerde veel, aan het eind van de week voerde ik veel makkelijker een gesprekje dan aan het begin en zelf werd ik opener over het geloof.” Mooi dat een school investeert in de mogelijkheid jongeren over hun landgrens heen te laten kijken, christenen in een andere cultuur te ontmoeten, hen te bemoedigen en van elkaar te leren. Een groeikans in socialisatie en persoonlijke vorming die ik veel meer leerlingen gun!

Dit artikel is gepubliceerd in het Friesch Dagblad.