Harriëtte Smit
Kinderwerk: jouw aandacht doet ertoe
Het
is een zonovergoten herfstdag in Montauban. Vrijwilligers zetten de laatste
tafels en stoelen klaar. Dan komen de eerste kinderen aan, sommigen nog wat
slaperig, anderen vol energie. Met hun rugzakje
en lunchpakket stappen ze uit de auto, nieuwsgierig naar wat de dag zal
brengen. Een laatste kus en zwaai naar hun ouders, een prachtige dag wacht. Vrijwilligers
heten hen welkom. Meteen doen de kinderen mee aan een kennismakingsspel, zodat
ze zich op hun gemak voelen. Voor de begeleiders is er koffie en lekkers,
terwijl de laatste instructies worden doorgenomen. Meer dan dertig
vrijwilligers zetten zich in om ruim 75 kinderen een onvergetelijke dag te
bezorgen, met aandacht, zorg en plezier.
God ontdekken
De K-Day (Kids-Day) is een jaarlijks initiatief van de Unepref, een protestants gereformeerd kerkverband in Frankrijk waar ik werkzaam voor ben. Ieder jaar in oktober komen kinderen van 6 tot 11 jaar samen in drie regio’s: Provence, Cévennes en Zuidwest-Frankrijk. Een dag waarop ze mogen spelen, lachen en iets van God ontdekken.
Hoe klein de Unepref ook is, met zo’n 2000 leden, ze investeert met hart en ziel in de jeugd. En ieder jaar staan er weer genoeg vrijwilligers op. Mensen geven hun tijd en energie, omdat ze geloven dat kinderen ertoe doen.
Het verhaal van Jozef staat dit jaar centraal. Een jongen die wordt verraden, vergeten, vals beschuldigd en toch blijft vertrouwen. Hij weet: God is met mij. Uiteindelijk keert God het kwaad ten goede. Die boodschap raakt niet alleen de kinderen, maar ook ons als begeleiders. Naast samen zingen, luisteren de kinderen in drie etappes naar het verhaal van Jozef, uitgebeeld in sketchvorm. Daarna verwerken ze het via sport, spel en creatieve werkvormen in kleine leeftijdsgroepjes. Zo krijgt ieder kind de ruimte om gezien en gehoord te worden.
'Hoe klein de Unepref ook is, met zo’n 2000 leden, ze investeert met hart en ziel in de jeugd. En ieder jaar staan er weer genoeg vrijwilligers op. Mensen geven hun tijd en energie, omdat ze geloven dat kinderen ertoe doen.'
Dankbaarheid
In
die groepjes spreken we over jaloezie. Eén meisje vertelt hoe ze jaloers is op
haar zus die nieuwe kleren krijgt, en uit frustratie een jurk heeft kapot
geknipt. Zo eerlijk, zo menselijk. We praten over hoe jaloezie je blik richt op
wat je mist, maar dankbaarheid helpt om te zien wat je wél hebt. Als je je op
God richt, wordt je hart lichter.
Aan het einde van het verhaal kiest Jozef ervoor zijn broers te vergeven. Hij ziet dat God hem vooruit heeft gestuurd om zijn familie te redden. Vergeving brengt herstel, en maakt ruimte voor liefde.
Tijdens de K-Day krijgen de kinderen een papieren hart en een pleister. Die plakken ze erop als symbool: ons hart kan gekwetst raken, maar vergeving maakt ruimte voor genezing. God is als een pleister voor ons hart. Hij helpt ons om te helen en weer licht te worden van binnen.
Als tastbare herinnering maken ze hun eigen etui, versierd met kleurrijke stiften, geïnspireerd op de mantel van Jozef. Zo denken ze, telkens als ze hun etui gebruiken: God verandert het kwade ten goede. Hij is met mij.
'Kinderen voelen zich gezien, gehoord en serieus genomen. En juist daar ontstaat iets waardevols: vertrouwen, verwondering, het besef dat ze ertoe doen. Daar raakt God hun hart.'
God gaat mee
Wat deze dag extra bijzonder maakt, is dat kinderen hun vriendjes en klasgenoten mogen meenemen. Zo wordt de K-Day niet alleen een dag voor kerkelijke kinderen, maar ook een open deur naar anderen. Samen lachen, zingen, luisteren naar een Bijbelverhaal, het schept verbinding. Geloof wordt iets dat je deelt, niet alleen thuis of in je eigen gemeente, maar ook met leeftijdsgenoten uit de regio.Voor veel kinderen is het een ontdekking: ik ben niet de enige die gelooft. Ze zien anderen die ook bidden, meezingen, vragen stellen. Dat geeft herkenning en moed. Aan het eind van de dag keren ze terug naar hun eigen kerkelijke gemeente, vaak klein en kwetsbaar. Ze nemen herinneringen mee, een boodschap die blijft hangen, en het besef: God gaat met mij mee.
Kinderwerk is een plek waar iets wezenlijks gebeurt. Niet door grote woorden, maar door kleine gebaren: een luisterend oor, een bemoedigende blik, een glimlach, een beetje tijd. Kinderen voelen zich gezien, gehoord en serieus genomen. En juist daar ontstaat iets waardevols: vertrouwen, verwondering, het besef dat ze ertoe doen. Daar raakt God hun hart. Geloof groeit in nabijheid, in relatie, in het samen zoeken.
Geloofsoverdracht
Tieners krijgen de kans om zich in te zetten en te groeien in leiderschap. Sommigen waren jaren geleden zelf deelnemer. Nu staan ze op, spelen mee in de sketch, zetten tafels klaar, spelen met de kinderen en geven door wat ze zelf hebben ontvangen. Dat is geen programma, dat is beweging. Groei. Hoop. God gaat door. Jezus zei: “Wie in mijn naam een kind ontvangt, ontvangt Mijzelf.” (Marcus 9:37)
Voor iedereen die zich inzet voor kinderen, in de kerk, op school, thuis: wat je vandaag zaait in een kinderhart, laat God groeien. Een kind dat zich welkom voelt, een bijbelverhaal dat blijft hangen, dát is geloofsoverdracht.
Een kind echt zien, is een kans om iets van God te laten merken. Jouw aandacht doet ertoe, vandaag al.
Deze column verscheen in het Friesch Dagblad
Over Harriëtte
Harriëtte Smit is landelijk jeugdwerkadviseur binnen de Franse Unepref kerken. Haar hart ligt bij tieners en jongeren en ze geniet ervan hen te begeleiden in hun geloofsontwikkeling en hun levensvragen.
