Zorg voor iedereen?

Gezondheidzorg raakt ons allemaal. Niet alleen wanneer we zelf ziek zijn, maar ook als het om anderen gaat. De vanzelfsprekendheid waarmee we in Nederland rekenen op goede zorg, staat in schril contrast met de werkelijkheid in andere delen van de wereld. Toch is het beeld niet zwart-wit. Ook in landen als Colombia is er zorg van hoge kwaliteit. Dat is geruststellend voor de toerist, maar het roept ook ongemakkelijke vragen op.

Hoogstaande zorg, maar niet voor iedereen

In grote steden van Colombia is de medische infrastructuur indrukwekkend. Een presidentskandidaat die bij een aanslag ernstig hersenletsel oploopt, wordt met uiterste precisie geopereerd. Een arts die bij een gecompliceerde botbreuk een complexe fixatie toepast – het is zorg die we zouden verwachten in een toonaangevend universitair ziekenhuis. Maar wat als je geen president of toerist bent? Wat als je leeft van een minimumloon? Of als je afhankelijk bent van een zorgverzekering die recent failliet is gegaan?

Pijnlijk verschil tussen kunnen en krijgen

Begin dit jaar liet een collega een eenvoudig vaatonderzoek doen. Dat onderzoek was snel geregeld, maar de beoordeling door de specialist liet vier maanden op zich wachten. En in het door de overheid gesubsidieerde verpleeghuis waar we als ‘Barmhartige Samaritaan’ komen, zijn de verhalen schrijnend:
 – Geen medicatie voor psychiatrische patiënten
 – Geen insuline voor diabetici
 – Geen pijnstillers of verbandmateriaal

Voor wie is goede zorg eigenlijk bedoeld?

De kernvraag die zich opdringt, is confronterend: voor wie is goede zorg eigenlijk bedoeld? Wat zegt het over ons als samenleving als toegang tot zorg afhankelijk is van wat je zelf kunt bijdragen?

De kloof tussen wat technisch mogelijk is en wat beschikbaar is voor de gewone burger, laat zien hoe kwetsbaar gezondheidszorg is als systeem. En het roept de vraag op wat onze verantwoordelijkheid is – als overheid, als professional, maar ook als individu.

Echte zorg begint bij het hart

Misschien begint echte zorg niet bij techniek of medicijnen, maar bij het besef dat ieder mens telt. Gezondheid zou niet afhankelijk mogen zijn van inkomen, afkomst of macht. Echt goede zorg is pas écht goed als ze er is voor iedereen.