Terugblikverslag GZB-dag
“Het is zorgwekkend dat het voor de GZB zo moeilijk is vacatures in het buitenland te vervullen. Ook is het een veeg teken dat het zo lastig is om financiële middelen los te krijgen voor mensen die wel willen gaan. Dat zegt iets over ons als kerk en over ons geloof.”
Dat zei de GZB-zendingswerker Herman Meijer zaterdag in Barneveld tijdens de jaarlijkse GZB-dag. Op de programma’s voor kinderen, jongeren en volwassenen kwamen ’s middags en ’s avonds in totaal ruim anderhalf duizend mensen af. Het thema was gelijk aan het GZB-jaarthema: “Ga, iedereen is geroepen”.
Ook ds. Bert-Jan Mouw, lid van de raad van toezicht van de GZB, ging in zijn openingswoord in op de moeite van de GZB om het aantal uitzendingen op peil te houden. “Schort het aan ons gebed? Bidden we nog, en hoe? Bidden is soms wel eng. Is het: Heere God, hier zijn wij? Of is ons gebed op onszelf gericht? Laten we vasten en bidden, zodat de roeping kan groeien.”
Roeping gaat verder dan de degelijke besluitvorming in het Westen, aldus ds. Mouw. Bij de uitzending van Paulus en Barnabas dienden, vastten en baden de gemeenteleden. “Bestaat er bij ons een liturgie van roeping? Roeping gaat over Gods werk. Werk dat je ontvangt. Wij kiezen niet, God kiest.”
Via een ander
Het is opmerkelijk dat bij de roeping van Paulus en Barnabas in Handelingen 13 God de hele gemeente aanspreekt, stelde ds. Mouw. “Voor roeping heb je iemand anders nodig. God roept Paulus en Barnabas niet bij naam, maar spreekt de hele gemeente aan. Wij beperken onze wereld vaak tot Gods stem voor mij. Maar hoe serieus neemt u stemmen van een ander? God geeft in de Bijbel vaak antwoord via een ander. Samen mogen we bidden en zoeken naar Gods leiding. Wat mooi, maar ook moedig dat u hier vandaag bent. Want als wij samen bidden, wie weet waarvoor God je vandaag roept.”
Ook Herman Meijer benadrukte dat God christenen roept. “Het onderdeel-zijn van het lichaam van Christus bepaalt onze diepste identiteit. Wij kunnen ons niet loszingen van de wereldwijde kerk. Wij zijn in principe meer verbonden met een ongeletterde christen op het platteland van Malawi dan met onze ongelovige buurman in Nederland. Als christen hebben we dezelfde hartslag en kunnen we niet zonder elkaar. Maar, als veel mensen op een doodlopende weg zitten, dan voelen wij de urgentie om uit te gaan, toch? Ga, iedereen is geroepen!”
"Als het Zijn wil is, ga dan akkoord. Weet dat Hij je zal blijven helpen. Dan word je een onderdeel van het werk van God."
Centraal-Azië
Er waren twee sprekers uit een Centraal-Aziatisch land, waar de meeste mensen moslim zijn. David* vertelde over zijn roeping en werk onder de daklozen in dit land. Samen met zijn vrouw, Olive*, startte hij een christelijke daklozenopvang en afkickkliniek. Ook zette hij een hospice op voor ongeneselijk zieke daklozen.
Trouw in roeping is belangrijk, aldus David. “Bent u daadwerkelijk op de plek waar God u wilt hebben? Als je rust in je hart hebt, is dat een antwoord van God. Kijk niet naar de obstakels, maar kijk naar God. Heb een stabiele, persoonlijke relatie met Hem. Wees geduldig. Wees gevoelig voor de leiding van de Heilige Geest. Als het Zijn wil is, ga dan akkoord. Weet dat Hij je zal blijven helpen. Dan word je een onderdeel van het werk van God.”
De andere spreker uit de regio, Anneta, zet theologisch afstandsonderwijs op in alle Centraal-Aziatische landen waar de GZB werkt. “Het is één van de mooiste instrumenten voor theologische verdieping en discipelschap.” Duizenden gelovigen in Centraal-Azië hebben inmiddels deze training gevolgd.
De Russische en voorheen atheïstische Anneta kwam begin jaren 90 met haar man en kinderen tot geloof tijdens een academische uitwisseling van één jaar naar Japan. Later hoorde ze Gods stem in zich: “Wie zal Ik zenden?” “Dat voelde ik diep in mijn hart. Ik zei: ‘Stuur mij!’ En, als God iemand roept, geeft hij ook training, als in een soort stageproces. Hij gebruikt Zijn Woord, de kerk en de omstandigheden in ons leven. Vaak geeft hij ons eerst kleine taken en daarna grotere. God geeft op het juiste moment mogelijkheden. In mijn geval was dat het theologische afstandsonderwijs.”
GZB-directeur Martijn van den Boogaart, voorheen GZB-zendingswerker in Malawi, vertelde hoe de roeping van zijn vrouw, Anneke, tot zendingsarts ook de zijne werd. “Ik vertelde weleens het grapje: ‘Mijn vrouw is arts en ik mag mee.’ Maar zo werkt het! Je mag je laten meenemen in de roeping van de ander. En toen zij twijfelde, hield ik vast aan haar roeping om vol te houden.”
*David en Olive heten in werkelijkheid anders.
Kijk hier voor een verdere terugblik op de GZB-dag in foto's en film.
