Sluiten

Druk op enter om te zoeken, ESC om te sluiten.

Harriëtte Smit

Tussen de wijngaarden en het beton groeit iets moois

Sfeerfoto Harriette Smit column
“Dominee, denkt u dat Jezus net zo’n huidskleur had als ik?” Jonathan, een Afrikaans jongetje van negen, kijkt met grote ogen naar de dominee. Hij hoopt op een bevestigend antwoord. “Dat zou best eens kunnen”, zegt dominee Juarez. “Maar eigenlijk maakt het niet zoveel uit hoe Jezus eruit zag, maar gaat het om wie Hij was. En op deze club helpen we je om meer over Hem te weten te komen.”

Kaars
Meer kinderen stappen het kerkje binnen. Ze verzamelen zich rondom een tafel in de hoek met daarop een open bijbel en een kaars. Iedereen wordt hartelijk welkom geheten door clubleiders Juarez en Myriam. Ze zingen samen: “Papa Abraham a beaucoup d’enfants et je suis l’un d’eux et toi-même aussi, nous louons le Seigneur…” (Vader Abraham had vele kinderen, en ik ben er één van en jij ook, wij loven de Heer.) De kaars wordt ontstoken als teken van Gods aanwezigheid. Vervolgens trekken ze als een stoet door de kerk en stoppen bij een laptop met daarop een afbeelding uit het leven van Petrus; de Bijbelse persoon die deze middag centraal staat. De kinderen luisteren naar het verhaal dat Myriam bij de plaat vertelt. Een bijpassend lied wordt gezongen en ze trekken door naar de volgende plaat. Het is een leuke dynamische manier om een Bijbelverhaal vertellen.

"Het kinderwerk ontwikkelt stapje voor stapje in deze kleine gemeente. Toegewijde, trouwe leiders met hart voor God en kinderen zijn daarin onmisbaar."

Taart
Tegen het einde van het verhaal zegt een van de kinderen: “Ik heb er dorst en trek van gekregen.” Het is tijd voor het goûter, het eet- en drinkmoment. Verschillende gemeenteleden hebben tot grote vreugde van de kinderen taart gebracht. Een afsluitend lied wordt gezongen, het Onzevader wordt hardop gebeden en de kaars wordt uitgeblazen. A la prochaine, tot de volgende keer. Het mooie kerkje van Anglade uit 1892 ligt tussen de wijngaarden ten noorden van Bordeaux. De afgelopen jaren is het ledental enorm gedaald, maar men is altijd trouw blijven bidden voor nieuwe gezinnen met kinderen. Een van de concrete vruchten van dit gebed is de kinderclub die op dit moment uit zes kinderen bestaat.

Al verschillende keren had dominee Juarez me enthousiast verteld over de club. Van 2011 tot 2015 heb ik als missionair kinder- en tienerwerker deze kerk gediend. Ik ben de kerk altijd op afstand blijven volgen en draag hem in m’n hart. En zo ging ik vanuit Aix en Provence op weg naar Bordeaux, zo’n 645 km verderop. Het kinderwerk ontwikkelt stapje voor stapje in deze kleine gemeente. Toegewijde, trouwe leiders met hart voor God en kinderen zijn daarin onmisbaar. Myriam moet bijvoorbeeld anderhalf uur rijden. Trouw is ze twee keer per maand present samen met Juarez. Het lijkt misschien onbetekenend en klein, maar ze investeren in kinderen en bieden hen een veilige plek. Dit soort bezoeken, ook al moet ik er kilometers voor rijden, doen er toe. Tussen de wijngaarden groeit zo iets moois: de kerk van God. De dag ervoor was ik door m’n oude wijk van Bordeaux gelopen. Op de plek waar toen de kerk was, in een voormalige supermarkt, verrijst nu een groot appartementencomplex. Op de begane grond komt de nieuwe kerk, met op de eerste verdieping een appartement als pastorie.

“Hij is nooit begeleid geweest in zijn rouw, maar kwam trouw op de club waar hij een refuge, een schuilplek, vond. Dit onderstreept voor mij opnieuw hoe waardevol missionair kinderwerk is."

Schuilplek
Teruglopend naar de auto kwam ik Ramon tegen; een van de kinderen die toentertijd trouw de missionaire kinderclub bezocht in de supermarktkerk. Hij is nu 22 jaar, vader, gescheiden en werkloos. “Ha Harriëtte, fijn dat je ons weer komt opzoeken. Weet je nog van toen en toen…” We halen mooie herinneringen op van de club en er verschijnt een grote glimlach op z’n gezicht. “Wat ging ik daar graag heen!”, zegt hij. We spreken ook nog over het verlies van z’n vader toen hij elf jaar was. Hij zei: “Dat heeft m’n hele jeugd vernield!” Hij is nooit begeleid geweest in zijn rouw, maar kwam trouw op de club waar hij een refuge, een schuilplek, vond. Dit onderstreept voor mij opnieuw hoe waardevol missionair kinderwerk is. De nieuwbouwkerk in Bordeaux wordt in het voorjaar van 2023 opgeleverd. Dan is er ruimte om een nieuwe kinderclub te starten. Ramon is in ieder geval gemotiveerd om z’n twee jongens te sturen. God bouwt zo ook tussen de betonnen appartementencomplexen aan iets nieuws.

Harriëtte Smit is landelijk jeugdwerkadviseur binnen de Franse Unepref kerken. Dit artikel is gepubliceerd in het Friesch Dagblad (22 mei 2022). Lees hier meer over Harriëtte en haar werk in Frankrijk.

Harriette Smit nieuwbouw kerk Bordeaux

Verhalen

Harriette Smit - Jongeren en ouderen in Frankrijk groepsfoto
Frankrijk
De kerk in Europa

Tieners kleuren het leven van ouderen

Harriëtte Smit tienergroep van Le Mas d'Azil Frankrijk
Frankrijk
De kerk in Europa

De favoriete kaassmeltmaaltijd van Fransen in wintertijd

Header verhaal frankrijk harriette
Frankrijk
De kerk in Europa

Gastvrijheid

harriëtte_smit_groep_jongeren_gomarus_aix_frankrijk
Frankrijk
De kerk in Europa

Burgerschap oefenen in Franse context

De laatste kratjes ingezamelde boodschappen
Frankrijk
De kerk in Europa

Handen uit de mouwen: veertig tieners zamelen 801 kilo voedsel in

Frere Emmanuel - foto Abbaye Tournay
Frankrijk
De kerk in Europa

Je mag mensen nabij zijn: priesters, ze zijn meer dan nodig

2023_Frankrijk_lavendelvelden_bergen
Frankrijk
De kerk in Europa

De monniken leven van de lavendel

Gloryfy-2 KNG fotografie - sfeerfoto gospelkoor middelburg - harriette smit
Frankrijk
De kerk in Europa

Muziek verbindt, raakt harten en doet geloof delen

20230514_120846 - Harriette Smit foto dienst
Frankrijk
De kerk in Europa

Goed eten, fijne wijn en een emotionele dienst sterken de Franse protestanten